Refraction komt voort uit het idee van Claude Monet's Hooibergen-serie - een verkenning van hoe licht onze perceptie van vorm verandert, hoe tijd betekenis vervormt en hoe herhaling een hulpmiddel wordt voor openbaring. In dezelfde geest concentreert dit nieuwe oeuvre zich op de herhaling van een enkel onderwerp: een portret weergegeven in olieverf, steeds opnieuw bekeken door middel van veranderende intensiteiten van levendige kleuren.
Bij Monet was het nooit alleen de hooiberg - het was ook dageraad, schemering, schaduw, glans, verval, het voorbijgaande seizoen en de veranderende blik van de kunstenaar. Op dezelfde manier wordt het onderwerp in Refraction een vat - geen vaste identiteit maar een oppervlak voor transformatie. Het werk stelt de vraag: hoe verandert hetzelfde gezicht als de wereld eromheen verandert? Welke waarheden komen naar voren in chromatische overdaad of terughoudendheid?
Breking is buigen - de doorgang van licht onderbreken en het verstrooien in veelvoud. In die zin is elk schilderij in de serie een moment van vervorming en openbaring. Kleur fungeert als filter en kracht, een manier om stemming, culturele verzadiging en zelfs psychologisch weer te vertalen. In een tijd waarin identiteit en perceptie veranderlijk zijn, waarin het beeld eindeloos wordt geherinterpreteerd door digitale filters, culturele lenzen en politieke sferen, wordt deze serie een spiegel van het gebroken maar hardnekkige verlangen van de wereld om helder te zien.
In Refraction is de herhaling niet overbodig - het is ritueel. Het is een oproep om te vertragen en op te merken hoe het verschil in de details zit. Net zoals Monet dezelfde stapel hooi schilderde om de veranderende aard van licht en tijd te belichten, spreken deze portretten over de instabiliteit en schoonheid van de hedendaagse ervaring. Ze gaan niet over één waarheid, maar over vele waarheden die naast elkaar bestaan - niet alleen wat we zien, maar ook hoe we zien.
Meer info
13:00 - 17:00
KUBE, Uitstalling